Motywowanie dzieci do nauki

Jak motywować uczniów do nauki?

Jasność i przejrzystość możliwych do zrealizowania wymagań, to podstawa, by motywowanie uczniów do nauki mogło zaistnieć.

Partnerami w procesie są rodzice, nauczyciele i dzieci. Dlatego zestaw wymagań jest uzgodnionym przez rodziców i nauczycieli planem indywidualnego rozwoju ucznia w grupie.

Partnerzy współpracując, mają konkretne zadania do wykonania.

Motywowanie dzieci do nauki przez rodziców

Działania rodziców są pierwszym, a zarazem podstawowym warunkiem skutecznego wyzwalania możliwości dziecka i realizacji oczekiwań. Dzieciństwo jest najważniejszym etapem naszego życia. W związku z tym wpływa decydująco na powodzenie w przyszłości. Co więcej, G.Dryden i J.Vos1 udowadniają na podstawie swoich badań, jak ważny jest okres od urodzenia do 9 roku życia:

  • ­­50 procent zdolności człowieka do uczenia się rozwija się w pierwszych czterech latach życia,
  • kolejne 30 procent wykształca się do ósmego roku życia,
  • dzieci najlepiej uczą się tego, czego doświadczają wszystkimi zmysłami, należy je stymulować — gdziekolwiek jesteś rodzicu z dzieckiem (w domu, na plaży, w górach, kinie, teatrze, lesie, spacerze itd.)
  • proste ćwiczenia fizyczne i praktyczne mogą skutecznie wspomóc umiejętność uczenia się dziecka

Rodzic przejmuje współodpowiedzialność za optymalny rozwój własnych pociech. Przede wszystkim poprzez znajomość stawianych dziecku wymagań i budowanie środowiska indywidualnego rozwoju w domu i kręgu rodzinnym.

Aktywność pozalekcyjna, pozaszkolna jest bardzo ważna. Dlatego, że dostarcza informacje o zainteresowaniach i możliwościach, o których powinien wiedzieć nauczyciel i szkoła.

Jak zmotywować uczniów do nauki?

Co zrobić, żeby zmotywować uczniów do nauki? Oto kilka sprawdzonych metod:

  • nauczycielu pokaż, że zależy Ci na Twoich podopiecznych,
  • stawiaj cele, które są ważne dla dzieci i młodzieży,
  • przekonująco wykazuj ważność celu — rozmawiaj i podawaj przykłady powiązane z pragnieniami i możliwościami uczniów,
  • podejmuj działania, aby na zajęciach dzieci uczyły się badać, dociekać także bawić się wyobraźnią, budzić marzenia,
  • rozeznaj ich możliwości, potrzeby i zainteresowania, aby mieć wpływ w pobudzaniu i kształtowaniu chęci do myślenia i działania,
  • bądź otwarty na każde pytanie i pomagaj rozwiązać poruszony temat czy problem,
  • odkrywaj razem z uczniem sytuacyjne zadania poprzez naukę i zabawę,
  • zadbaj o różnorodność oddziaływań wychowawczych i dydaktycznych, one przygotowują do różnorodnych sytuacji życiowych, w których uczeń może się znaleźć i będzie umiał sobie poradzić

Nauczyciel w dobrze zorganizowanej szkole ma ogromne możliwości uruchamiania radości uczniów w odkrywaniu świata. W związku z tym mądry pedagog uruchomi wszystkie sfery osobowości. Pomoże rozwinąć umiejętności radzenia sobie w każdej sytuacji, ułatwi sukces i możliwość wybrania przez ucznia najwłaściwszej dla niego drogi uczenia się. Co za tym idzie motywacji do kolejnych działań i wyzwań.

Jak zachęcić dzieci do nauki?

Dzieci i młodzież to wymagający obserwatorzy i odbiorcy otaczającej rzeczywistości. Dlatego tylko zaangażowany, twórczy nauczyciel — wspierany przez rodziców będzie miał rzeczywisty wpływ na motywowanie uczniów do nauki i pracy.

Podsumowanie

Motywowanie dzieci i młodzieży do nauki jest możliwe i skuteczne jeżeli działania nauczycieli i rodziców ukierunkowane są na realizację określonych celów.

Nauczyciel poprzez odkrywanie, pobudzanie i rozwijanie zainteresowań oraz zdolności, promuje ucznia i pomaga mu kształtować wszechstronną osobowość.

Twórczy, aktywny i otwarty na potrzeby oraz oczekiwania ucznia nauczyciel. Z pewnością stworzy bogate zasoby energii niezbędne w zaspokajaniu indywidualnych potrzeb i zamierzeń.

Autentyczną motywację do pracy, nauki i działania można wyzwolić w przyjaznym środowisku szkolnym. Przy ścisłej współpracy i współdziałaniu z rodzicami, którzy są specjalistami w różnych dziedzinach życia.

Ich doświadczenie i wiedza wykorzystane w działaniu wychowawczym i dydaktycznym mogą uczynić szkołę terenem autentycznych doświadczeń życiowych uczniów. W rezultacie przygotowanie człowieka dla przyszłości powinno być najważniejszym zadaniem.

Bibliografia:

  1. G. Dryden, J. Vos, Rewolucja w uczeniu, Wydawnictwo Moderski i S-ka, Poznań 2000, s.226.